Ciężko opisać mi ten film w kilku słowach bo to tak jak opisywać w kilku słowach najsłynniejszy obraz wielkiego artysty albo najwybitniejszy utwór wybitnego kompozytora. Może trochę przesadzam w tym porównaniu ale to dobrze oddaje uczucie jakim darze ten film. Ostatnio obejrzałem go po dość długiej przerwie jeszcze raz, już po raz piąty, bałem się trochę przed oglądaniem, że może stracił on już swoją moc, że nie wywoła u mnie już takich emocji jak kiedyś, jak to zwykle bywa przy oglądaniu swoje ulubionego film któryś raz z rzędu. Ku mojemu zdziwieniu emocje co do tego filmu pozostały bez zmian, wręcz spotęgowały się co potwierdza właśnie pisany przez mnie tekst. Nie potrafię przywołać słów które w moim mniemani wzorcowo opisały by ten film.

Las Vegas Parno, przedstawia nam zupełne inne spojrzenie na kwestie narkotyków. Przedstawia nam punkt widzenia świata oczami człowieka na fazie, robi to w taki sposób że zaczynami widzieć jak naprawdę szalony jest świat który nas otacza, w tym obrazie można dojść do wniosku że nasza dwójka głównych bohaterów jest swojego rodzaju ostoją normalność w otaczającym ich szalonym świecie. Styl bycia głównych bohaterów skłania nas do refleksji na tym czym w ogóle jest życie, no dobra może poleciałem trochę za daleko ale na pewno daje nam do zrozumienia, żeby nie brać go zbyt poważnie. Gilliamowi udało się stworzyć obraz który sam w sobie jest już czystym narkotykiem. Film ten podobnie jak używki pozwalają nam się oderwać od otaczającego nas świata, aplikuje nam czystą fazę, styl myślenia który chce się osiągnąć biorąc narkotyki. Nie dziwie się że ten film jest od 21 lat bo podejrzewam, że nie jedną osobę skłonił do używkę, że tak sie wyrażę. Oczywiście nie polecam brać narkotyków, bo po co skoro można sobie po prostu obejrzeć Las Vegas Prano. Taa...

Niektórzy twierdzą że film ten jest zbyt ciężki, a wręcz męczący. W takich chwilach zastanawiam się czy aby na pewno oglądaliśmy ten sam film może przez pomyłkę obejrzeli "Requqiem for a dream"? Mało który film bawi mnie tak bardzo jak Las Vegas Parno. Kopalnia genialnych teksów połączonych z arcymistrzowską grą Deppa i Del Toro. Sprawia, że oprócz czystego narkotyku jest to także czyste poczucie humoru dla osób z wypaczonym poczuciem humoru, czyli dla mnie.

Film ten ma to do siebie że nie każdy potrafi poczuć ten obraz, osoby starsze które uważają narkotyki za najgorsze zło nie dostrzegą głębi tego filmu, a jest tam tego sporo, będą widziały po prostu dwóch ćpających gości. Ich światopogląd pewnie w jakiś sposób pokrywałby się z punktem widzenia tego wykładowcy na konferencji dla policjantów na temat narkotyków.